“Brave Kusjes en Zedige Blikken: Vlaamse Soaps Worden Kuizer – Maar Waarom?”
“Brave Kusjes en Zedige Blikken: Vlaamse Soaps Worden Kuizer – Maar Waarom?”
Sandrine André en experts reageren op de stille revolutie in intimiteit op tv
In de Vlaamse soaps ‘Thuis’ en ‘Familie’ zien we het steeds vaker: jonge koppeltjes die hun liefde tonen met een zedig kusje, een lange blik, maar zelden met de vurige passie die vroeger gangbaar was. Zo hielden Robin en Therese het in Thuis opvallend kuis, net als Yoko en Jelle in Familie. Op fansites en sociale media groeit het gemor: “Zijn ze bang voor échte liefde te tonen op televisie?”
Maar wat is hier eigenlijk aan de hand? Is de passie uit de Vlaamse fictie verdwenen? Of zit er meer achter deze trend? Onze reporter Jarne zocht het uit en sprak met niemand minder dan Sandrine André (52) – de actrice die al jaren furore maakt in Familie, en ook bekend is van iconische reeksen zoals Wittekerke en Team Spirit.
Intimiteit onder druk
Volgens André is de terughoudendheid geen toeval. “Er is een heel duidelijke kentering merkbaar,” vertelt ze. “Waar er vroeger nogal vrij werd omgegaan met lichamelijkheid in soaps, is er nu meer bewustzijn over hoe zulke scènes worden gedraaid – zowel naar de acteurs toe als naar het publiek.”
Ze wijst op de intrede van intimiteitscoaches, een recent fenomeen dat inmiddels vaste voet aan de grond krijgt in de Vlaamse fictiewereld. “Het is absoluut een stap vooruit voor de veiligheid en het comfort van de acteurs. Maar het betekent ook dat er beter wordt nagedacht over waarom een bepaalde scène intiem moet zijn, en hoe dat wordt ingevuld.”
Nieuwe gevoeligheden
Ook de veranderde kijk van het publiek speelt mee. “We leven in een tijd waarin lichamelijkheid veel gevoeliger ligt,” zegt een woordvoerder van een productiehuis. “Niet iedereen wil expliciete scènes op primetime, en zeker bij jongere doelgroepen merken we dat er meer nood is aan emotionele connectie dan puur fysieke passie.”
Daarnaast is er ook het aspect van culturele diversiteit. Vlaamse soaps worden steeds breder bekeken, ook door mensen uit meer conservatieve gemeenschappen. “We willen iedereen kunnen bereiken zonder mensen voor het hoofd te stoten,” klinkt het.
Acteurs met een stem
Sandrine André is blij met die verschuiving. “Er is eindelijk ruimte voor overleg. Acteurs mogen aangeven wat hun grenzen zijn, zonder dat dat hun rol in gevaar brengt. Dat was vroeger helemaal anders.” Ze benadrukt dat dit niet betekent dat liefde uit de soaps verdwijnt – “maar het wordt genuanceerder, emotioneler en respectvoller gebracht.”
Het publiek als spiegel
De vraag blijft natuurlijk: verlangen kijkers stiekem niet gewoon naar meer vuurwerk? Volgens Jarne is het antwoord complex. “Er is een nostalgie naar de vurige scènes van vroeger, maar tegelijk leeft er ook een maatschappelijk besef: dingen hoeven niet altijd expliciet te zijn om krachtig over te komen.”
En zo wordt de Vlaamse soapwereld een spiegel van de tijdsgeest: braver, bewuster, maar niet noodzakelijk minder intens. Want zoals Sandrine het zelf verwoordt:
“Soms zegt een blik meer dan een bedscène.”
